قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا

‌قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا مشتمل بر سی و شش ماده و چهارده تبصره در جلسه روز یکشنبه سوم اردیبهشت
ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و چهار مجلس شورای‌ اسلامی تصویب و در تاریخ 1374.2.13 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

‌قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا

‌فصل اول - کلیات

‌ماده 1 - جهت تحقق اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و به منظور پاکسازی و حفاظت هوا از آلودگی‌ها کلیه دستگاه‌ها و‌مؤسسات و کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی موظفند مقررات و سیاست‌های مقرر در این قانون را رعایت نمایند.

‌ماده 2 - اقدام به هر عملی که موجبات آلودگی هوا را فراهم نماید ممنوع است. منظور از آلودگی هوا عبارت است از وجود و پخش یک یا چند‌ آلوده‌کننده اعم از جامد، مایع، گاز، تشعشع پرتوزا و غیر پرتوزا در هوای آزاد به مقدار و مدتی که کیفیت آن را به طوری که زیان‌آور برای انسان و یا سایر‌ موجودات زنده و یا گیاهان و یا آثار و ابنیه باشد تغییر دهد.

‌ماده 3 - منابع آلوده‌کننده هوا که تحت مقررات این قانون قرار دارند به سه دسته زیر طبقه‌بندی می‌شوند.

‌الف - وسائل نقلیه موتوری
ب - کارخانجات و کارگاه‌ها و نیروگاه‌ها
ج - منابع تجاری و خانگی و منابع متفرقه